Władysław Bogacki – fotografie

Opis

Przez cały czerwiec w Zaułku Hartwigów przy ul. Kowalskiej 3 będzie można oglądać wystawę fotografii Władysława Bogackiego. To jeden z najwybitniejszych polskich fotografików okresu międzywojennego, członek Fotoklubu Polskiego oraz Związku Polskich Artystów Fotografików.

Władysław Bogacki urodził się 2 stycznia 1886 roku w Krakowie, gdzie także zmarł 10 stycznia 1975 roku. Pochodził z rodziny artystycznej. Jego dziadek – Adam Bogacki – był artystą malarzem, rzeźbiarzem (m.in. autorem słynnego popiersia Heleny Modrzejewskiej) i pasjonatem ogrodnictwa. Ojciec z kolei, profesor Józef Bogacki, był artystą malarzem, absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu i uczniem Jana Matejki.

Władysław Bogacki, kontynuując artystyczne tradycje rodzinne, uchodzi dziś za jednego z najciekawszych przedstawicieli polskiej fotografii piktorialnej okresu międzywojennego. To nurt, który rozwijał się w końcu XIX i na początku XX wieku, mający na celu nadanie fotografii charakteru bardziej artystycznego i malarskiego (piktorialiści często eksperymentowali z różnymi technikami takimi jak rozmycie, dodawanie tekstur czy stosowanie filtrów, aby uzyskać bardziej miękkie, impresjonistyczne efekty).

Choć los nie obszedł się łaskawie z Bogackim, gdyż w wieku zaledwie 13 lat został sierotą, miał sporo szczęścia. Trafił pod opiekę przyjaciela rodziny – doktora Henryka Jordana, od którego nazwiska wzięły swoją nazwę słynne ogródki jordanowskie, czyli małe ogródki parkowe.

Władysław odebrał bardzo staranne wykształcenie, jeszcze w Krakowie kończąc Szkołę Realną, a następnie zostając absolwentem Politechniki i Uniwersytetu Lwowskiego oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie na kierunku matematyka. W latach 1913–1966 pracował zresztą jako profesor matematyki i geometrii wykreślnej w krakowskich gimnazjach, liceach i technikach. Za swoje dokonania został odznaczony w 1973 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Równolegle ze studiami, a później pracą nauczyciela, Bogacki rozwijał swoją pasję fotograficzną. Wykonywał głównie zdjęcia pamiątkowe, rodzajowe, dokumentował też swoje podróże zagraniczne, fotografując krajobrazy i architekturę. Eksperymentował także ze stereoskopem, zostawiając nam przestrzenne obrazy tamtych czasów. Od 1911 roku regularnie uczestniczył w wystawach fotograficznych zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jest laureatem wielu nagród, wyróżnień, dyplomów, listów gratulacyjnych i ponad 50 medali. W 1937 roku został członkiem Fotoklubu Polskiego, a w 1957 roku został przyjęty w poczet członków Związku Polskich Artystów Fotografików.

Z racji, że okres największej aktywności międzynarodowej Bogackiego przypadł na okres tuż przed wybuchem wojny, jego starannie opracowane fotogramy, których wysłał na wystawy zagraniczne około 100, nigdy już do Polski nie wróciły. Ostatecznym ciosem, który sprawił, że do fotografowania praktycznie już nie powrócił, było zniszczenie przez Niemców – już w 1939 roku – jego wspaniale wyposażonej pracowni przy ul. Michałowskiego 3. Skradziono wówczas też większość negatywów i około 200 fotogramów.   

Dziś fotografie Władysława Bogackiego znajdują się (m.in.) w zbiorach Muzeum Fotografii w Janowie Lubelskim oraz w Muzeum Historii Fotografii przy Krakowskim Towarzystwie Fotograficznym, które w 1975 roku nazwano jego imieniem. 

Informacje praktyczne

Kiedy: 1-30 czerwca 2025 
Gdzie: Zaułek Hartwigów
Wystawa plenerowa bez ograniczeń czasowych