Fot. M.Butryn

Małgorzata Pawlak, Mikołaj Kowalski, Kraina obfitości

Posłuchaj

Na dwóch mostach nad Bystrzycą wiszą cukrowe sople będące nośnikiem najróżniejszych znaczeń: procesów zachodzących w środowisku i tych dotyczących zmian społecznych.

Gdyby nie zmiana skali obiektów, instalacja mogłaby uchodzić za element naturalny będący wynikiem starzenia się budowli. Obok nienaturalnie dużych sopli wykonanych przez artystę i artystkę zwisają z mostów również inne, powstałe na skutek wysolenia, czyli osadzenia się rozpuszczonych przez wodę związków chemicznych zawartych w betonie.

Kluczowe znaczenie ma także materiał, z którego została wykonana praca. Cukier traktowany jest jako cenny surowiec, ekwiwalent dobrobytu, zwłaszcza w sytuacjach zagrożenia. Praca opowiada o gromadzeniu cennych zasobów, ale paradoksalnie także o wystawianiu ich na utratę. Cukier jako archetyp jest obietnicą obfitości; łudzi i oszukuje, ale koniec końców prowadzi do zguby. Niekiedy także poprawia wizerunek miejsca, co może odnosić się do sztuki w przestrzeni publicznej, zwłaszcza usytuowanej w postfabrycznej dzielnicy.

 

Малґожата Павлак, Міколай Ковальський, Земля достатку 

На двох мостах через річку Бистрицю висять цукрові бурульки, що передають різноманітні значення: природні процеси та соціальні зміни.  Якби не зміна масштабу об’єктів, інсталяцію можна було б сприймати як природний елемент, що виникає внаслідок старіння будівель. Окрім неприродньо великих бурульок, зроблених авторами, з мостів звисають інші бурульки, що утворилися внаслідок висихання, тобто відкладення в бетоні хімічних сполук, які були розчинені водою. 

Матеріал, з якого зроблена композиція, також має вирішальне значення. Цукор розглядається як цінний ресурс, еквівалент процвітання, особливо в надзвичайних ситуаціях. Ця робота – про накопичення цінного ресурсу, але парадоксальним чином також і про його втрату. Цукор як архетип – це обіцянка достатку; він вводить в ілюзію і обманює, але врешті-решт призводить до краху. Іноді він також покращує імідж місця, що може стосуватися мистецтва в публічному просторі, особливо розташованого в постфабричному районі.

Małgorzata Pawlak, Mikołaj Kowalski, “Land of Plenty”

 Spanning two bridges above the Bystrzyca river, sugar icicles dangle, bearing layers of meaning that traverse environmental processes and social transformations.

 Were it not for the altered scale of these objects, one might mistake the installation as a natural occurrence resulting from the weathering of the structures. Alongside the artist-crafted oversized icicles, there are natural counterparts formed by salinisation, the deposition of chemical compounds leached by water into the concrete.

 Equally vital is the choice of material for the artwork. Sugar is emblematic of a precious commodity, symbolising prosperity, particularly in times of crisis. The installation speaks to the hoarding of this valuable resource, yet paradoxically exposes it to potential loss. Sugar, as an archetype, embodies a pledge of abundance; it beguiles and deceives, ultimately leading to downfall. At times, it also enhances the perception of a locale, mirroring the role of public art, particularly in rejuvenating post-industrial neighbourhoods.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego

Logotyp

Biały okrąg na czarnym tle, stworzony z trzech okręgów różnej wielkości w równych odstępach od siebie, ma wyciętą z tego okręgu i wsuniętą do środka, ćwiartkę.

Posłuchaj w aplikacji Echoes